Het boek is beter. Altijd.

Met een intens droevige blik, inclusief een setje fronsende wenkbrauwen, staarde ik naar een prachtige set boeken van Harry Potter in de boekhandel. De verkopers zagen me vast als een of andere psychopaat, want ik had daar nu al zo’n negentien keer gestaan. Op dezelfde plek, met dezelfde blik, kijkend naar dezelfde boeken. Zucht.
En iedere keer opnieuw, verliet ik de boekhandel zonder de zeven boeken van Harry Potter onder mijn arm. Geloof me, ik wilde ze wel mee nemen hoor. Maar tot mijn grote verdriet had ik de films al meer dan honderd keer gezien. En wat was het nut van een verhaal opnieuw voorgeschoteld krijgen op een andere manier? Helemaal niks, nada. Harry Potter was voor mij finito, the end. Hoe mooi die boeken in de kast ook blonken.

Had ik gedacht. Want ik kon de drang – tot de ergernis van mijn vriend – niet weerstaan om voor de twintigste keer dat jaar weer voor die lonkende boekenset te gaan staan. “Maar kijk dan, kijk die sterretjes op de kaft,” fluisterde ik terwijl ik gebiologeerd stond te staren.

Blijkbaar was hij er helemaal klaar mee, want hij pakte de set van de plank af, duwde hem in mijn armen en gooide me zowat naar de kassa. “Koop dat verdomde ding, zijn we daar ook weer vanaf.” En dat was wat ik deed. Na twintig keer proberen, kocht ik ein-de-lijk – met een letterlijk duwtje in de rug – alle Harry Potter boeken. Het werd tijd dat ik het een kans gaf.

Iets wat ik niet had moeten doen. Ik sliep nauwelijks meer, gaf (bijna) niks meer om eten – en geloof me, dat is een groot wonder – verbrak mijn relatie met mijn Netflix-abonnement en zat de gehele dag met mijn neus in de met sterretjes versierde boeken. “O mijn god, wist je dat in het boek….” en “Wow, dit moet je echt horen…” waren de enige zinnen die tot mijn vocabulaire behoorden. Vergeet de films, ik was verliefd op het geschreven verhaal.

Altijd had ik een enorme afkeer gehad van verfilmde boeken. Had ik de film al gezien, no way dat ik me dan aan het boek zou wagen. Het had toch geen zin, ik verspilde mijn tijd. Totdat ik er, met dank aan Harry en zijn squad, achter kwam dat – opnieuw- het boek zoveel beter was dan welke film dan ook. En dat was het moment waarop ik besefte: boeken zijn het voor mij helemaal. Altijd. Zelfs als ik de film al gezien had.

Bente van de Wouw (@storiesbybente)