Column van Bente: Een kring van gloeiendhete thee

Samen met een vriendin hield ik mijn dagelijkse thee-uurtje. Dat klinkt misschien alsof ik bejaard ben, maar mijn liefde voor thee is gewoon immens groot. Dan zijn theepartijtjes dus geoorloofd. Terwijl ik de onderzetters aan het zoeken was – ik moest écht mijn kamer eens opruimen – was mijn vriendin vrolijk verder aan het praten. “En toen vertelde hij dus dat…” De rest van de zin hoorde ik niet meer, want o mijn god wat gebeurde er nu in godsnaam?!
De onderzetters die ik net gevonden had, liet ik uit mijn hand vallen. Ik liep rood aan van afschuw. “NEE!”, schreeuwde ik, terwijl ik pijlsnel naar mijn vriendin rende. Daar, midden op de tafel – terwijl er enorm veel ruimte was – stond haar theeglas. Op mijn boek. De eerste kringen hadden zich al gevormd, ik was te laat. Mijn boek, gemolesteerd tot in de eeuwigheid. En terwijl mijn vriendin me aan zat te staren alsof ze zojuist een geest had gezien, zakte ik door mijn knieën van verdriet.

Oké, neem die laatste zin met een korreltje zout. Maar god wat deed dat theeglas op mijn favoriete boek pijn in mijn hart. Voor een boekenliefhebber als ik zijn mijn exemplaren stuk voor stuk heilig, het zijn bijbels voor me. In de boekwinkel vraag ik er standaard een papiertje om – ik bedoel, straks komt er een koekkruimel in het boek! – en met de precisie van een chirurg zet ik ze heel voorzichtig in de boekenkast.

Jammer genoeg denken andere mensen – diegenen met een iets minder grote passie voor boeken – daar net wat anders over. Eén daarvan is mijn vriendin, die barbaars genoeg was om een vochtig theeglas op mijn heilige papieren bundeltje te zetten. Huilen. Het leven van een boekenaanbidder lijkt misschien makkelijk, maar met om je heen allerlei mensen die deze bijzondere liefde niet begrijpen, kan het behoorlijk vermoeiend (en hartverscheurend) zijn.
Waar gamers uit hun plaat gaan vanwege een vernielde Playstation, shopaholics een hartverzakking krijgen om een gaatje in hun lievelingstrui en fanatieke sporters kunnen janken vanwege een versleten schoen, kun je ons bookjunkies opvegen met een kring op de kaft. Of een koffievlek ter grote van China, een ezelsoor van hier tot Tokio of een buts die gecreëerd lijkt te zijn door een drilboor.

En hoe ongemakkelijk (en onbegrijpelijk) dat af en toe ook kan zijn – de verbaasde blik van mijn vriendin blijft voor altijd op mijn netvlies staan – deze grote ergernissen horen bij ons. Laat ze maar vreemd kijken als we onze boeken met liefde verzorgen alsof het kwetsbare plantjes zijn. Wij zijn bookjunkies, en onze favoriete leesexemplaren beschermen we met ons leven. Of het nu om een koffievlek gaat of een kring van gloeiendhete thee.

Bente van de Wouw

twitter: @bentewouw